30.08, 10.12
Imię o niejasnej etymologii. Według jednej teorii pochodzi od słowiańskiego rdzenia mir („pokój, świat”) i określa człowieka nastawionego pokojowo. Inna hipoteza zakłada, że wywodzi się z języka greckiego od słowa myron („wonny olejek, balsam”) i posiada znaczenie: „mężczyzna, który ładnie pachnie”. Forma żeńska: Mirona.
Sprawiedliwy oraz obiektywny. Potrafi odsunąć emocje na bok i na zimno ocenić wszystkie fakty. Podejmując jakąś decyzję, rozważa wszelkie „za” i „przeciw”. Może być dobrym doradcą oraz przewodnikiem życiowym, zwłaszcza dla ludzi młodych.
Człowiek posiadający to imię nigdy nic nie robi połowicznie. Jeśli się do czegoś zabiera to z tą myślą aby doprowadzić wszystko do pomyślnego końca, co zresztą przeważnie mu się udaje. Ma dobrą pamięć, jest stały w swych poglądach i sympatiach. Swym namiętnościom poddaje się bez chwili zastanowienia, lubi rozkosze życia oraz zbytek.