Imię pochodzenia słowiańskiego o niejasnej etymologii. Najprawdopodobniej wywodzi się od rdzenia mir („pokój, świat”) i oznacza: „zgodna, spokojna”. Inna hipoteza zakłada, iż funkcjonuje samodzielnie jako skrót imion Mirosława, Miranda, Sławomira, ale może też pochodzić do włoskiego imienia Mirabella. Kolejna teoria głosi, że jest to po prostu żeński odpowiednik imienia Miron. Oprócz tego istnieje również hinduskie imię żeńskie o tym samym brzmieniu, oznaczające w sanskrycie osobę, „której się dobrze wiedzie”. Nosiła je XVI-wieczna indyjska księżniczka.
Po łacinie zaś *Mira* znaczy „zdumiewająca, cudowna, osobliwa”, *mirare* to „dziwić się”, zaś *miraculum* – „cud”. W gwiazdozbiorze Wieloryba jest gwiazda Mira Ceti, nazwana tak dlatego, że okresowo jej blask tak słabnie, że gwiazda znika dla oka – i po jakimś czasie rozbłyskuje na nowo.
Żywiołowa oraz nieopanowana. Najpierw kogoś obrazi, a potem płacze ze wstydu i żalu. Przez życie chciałaby przejść przebojem i nie może zrozumieć, że nie każdy potrafi za nią nadążyć. Czasami powinna pobyć sama w ciszy.
Zgodnie z magią tych słów kobiety używające imienia Mira nigdy nie są kimś przeciętnym i bezbarwnym – wręcz przeciwnie. Często przy tym postępują w życiu zgodnie ze wskazaniami swojej liczby, ósemki. Nie boją się odpowiedzialności, nierzadko występują roli szefa; często też jako pierwsze próbują mody i obyczajów, których wcześniej nikt nie znał w ich okolicy. Bywają emancypantkami, feministkami – i wdzięcznym tematem plotek dla zawistnych koleżanek.
Najodpowiedniejsze dla Mir są znaki Barana, Skorpiona i Wodnika.