Turkus to niezwykła osobowość. Jest prawy i uczciwy – można powierzyć mu tajemnice i majątek – sprawiedliwy, zgodny i życzliwy powyżej średniej krajowej. Spieszy z pomocą bez namysłu i nie oczekuje niczego w zamian. Nie pojmuje wyrachowania i oburza się słysząc o zasadzie „coś za coś”.
Nie spodziewa się wdzięczności i dziwi się, spotykając z jej dowodami. Pomaga tylko dlatego, że ktoś tego potrzebuje: rodzina, przyjaciele lub całkiem obcy człowiek. Jest uprzejmy, cierpliwy i dyskretny, wysłuchuje zwierzeń, łagodzi spory i godzi zwaśnione strony. To jego życiowa rola – mediator.
Turkus jest mile widziany w każdym towarzystwie, gdyż natura obdarzyła go wdziękiem, prostolinijnością i komunikatywnością. Jest gościnny i hojny, odda przysłowiową ostatnią koszulę komuś znajdującemu się w potrzebie. Nigdy się nie narzuca, zawsze uszanuje czyjąś wolę; apodyktyczność jest mu całkiem obca.
Turkus nie przywiązuje szczególnej wagi do spraw finansowych, ale często potrafi robić dobre interesy. Bardzo lubi podróże, bez problemów adaptuje się w nowych miejscach i sytuacjach, łatwo zawiera znajomości. Interesują go eksperymenty i wszelkie nowinki z różnych dziedzin.
Turkus łatwo się uczy, jest bystry i często wszechstronnie uzdolniony. Większość ludzi urodzonych w tym znaku wybiera zawód lekarza, opiekuna społecznego, weterynarza, nauczyciela, aby z racji wykonywania swojej profesji móc pomagać.
Słabą stroną Turkusa jest zdrowie. Trapią go różne dolegliwości, nie cieszy się dobrą kondycją fizyczną, ale nigdy nie narzeka i nie zamęcza otoczenia swoimi kłopotami zdrowotnymi. Niemal idealny wizerunek tego znaku zakłóca raczej nieduża uczuciowość. Wprawdzie jest subtelny i delikatny, ale obce są mu burze namiętności, nie daje się ponieść temperamentowi. Zdobycie jego uczuć to zajęcie dla wyjątkowo wytrwałych, wymaga czasu, wielu zabiegów i cierpliwości. Jeśli jednak uda się wkraść w jego łaski, Turkus jest wiernym partnerem.